Pamiętam Edwarda za jego najlepszych czasów, kiedy grał w takich filmach jak American History X, czy też Fight Club, niesamowity aktor, bardzo utalentowany i charakterystyczny , ze swoim "nortonowskim" stylem gry. Takie filmy jak 25 godzina , czy też Iluzjonista albo Malowany Welon, również były całkiem niezłe i przypadły mi do gustu. Niestety Iluzjonista moim zdaniem miał pecha, ponieważ w tym samym czasie wyszedł Prestiż Nolana, o wiele lepiej obsadzony, bardziej intrygujący , z głębszą treścią i fabułą. Kto wie, czy gdyby nie właśnie Prestiż , to Iluzjonista nie miałby lepszych notowań? Ja osobiście bardzo lubię takie magiczne klimaty. Norton później znacznie obniżył loty, stracił swój charakterystyczny nortonowski styl i przede wszystkim jakość, zaczął grać w słabszych projektach, których apogeum stanowił Incredible Hulk, do którego osobowość aktora kompletnie nie pasowała. Wystąpienie w tym blockbusterze na pewno nie stanowiło roztropnej decyzji. Ostatnio sięgnęłam po Birdmana, mega film, z niesamowitą grą aktorską, można śmiało rzec, iż Edward powrócił, zdominował wszystkie sceny, w których się pojawiał, Keaton przy nim nie istniał, Oscar dla Nortona należał się jak nic. Bardzo dobry, oryginalny film... Jedna rzecz , która mnie nurtuje, otóż strasznie fizycznie się zmienił, nie wiem czy to kwesta charakteryzacji, czy też tego, iż czas nieubłaganie płynie, ale wydaje mi się , iż wiek 46 lat nie jest na tyle zaawansowany, żeby tak się zaniedbać. Szkoda , że tak rzadko gra w filmach, bo aktorem jest bardzo utalentowanym. Tak na marginesie słyszałam , iż ma dość trudny charakter , co rzutuje na jego angażowanie w nowe projekty. Dla mnie nie ma to znaczenia. Niedawno obejrzałam Primal Fear, świetny thriller , z niesamowitym klimatem i zaskakującym zakończeniem, szkoda , że takich filmów obecnie się już nie kręci. Szczerze polecam!